خاطرات یک مدیر

مرگ چه با حوصله ریحان می چیند و ما بی خبر علف هرزه ها را آب می دهیم .

یکی از مشکلات بزرگ ما در روابط مان این است که خیلی سریع با دریافت کمترین اطلاعات از طرف مقابلمان می خواهیم او را قضاوت کنیم . یعنی انگار اگر اینکار را نکنیم یک چیزی از دنیا کم می شود . طرف برایمان درد دل می کند فوری نصیحتهایی که ناشی از قضاوت فوری ما است بر سرش می باریم . اصولا خود را قاضی در همه امور می دانیم . فضای مجازی و شبکه های احتماعی هم در اینمورد به تشدید این خصلت کمک کرده است .اینجا کار راحت تر است یک کلیک و دیگر هیچ ! بهمین سادگی قضاوت می کنیم . یعنی شروع می کنیم به خواندن و سریع باید تصمیم بگیریم که لایک کنیم یا نه ! پس باید سریع قضاوت کنیم .باید بگوییم کی درست میگه کی غلط .بعضی مواقع که خیلی می خواهیم حال بدهیم به نویسنده یک دانه از این شصت هایی که بیلاخی هستند را کپی پیست می کنیم که یعنی خیلی قبول داریم .بعدش هم دیگران را بک جورایی وادار می کنیم که انها هم قضاوت کنند و لایک کنند .راجع به همه چیز هم استادیم و باید قضاوت کنیم . فلسفه، سیاست، علم ، عشق ، مدیریت و….. در همه چیز خودمان را عقل کل می دانیم ومحور جهان !!! ما در روابط عادی که چشممان توی چشم هم هست . صدای هم را میشنویم …دچار سوتفاهم می شویم و مشکل پیدا می کنیم ولی اینجا راحت  با خواندن یک جمله قضاوت می کنیم …جکم صادر می کنیم مسخره می کنیم و….تازه برخی در این میانه با نقاب هم هستند یعنی اسمشون مال خودشون نیست !حالا این قضاوتهای بی اساس و بی بنیان قاضی ها را غره می کند به قدرت قضاوتشان و قضاوت شوندگان هم در این تایید و تشویق ها و لایک گرفتن و فالوو شدن ها یک شخصیت کاذب پیدا می کنند . … و خودشان را فراموش می کنند و گم می شوند (… در افق!!!!!) . یک دفعه می بینند که خودشان را گم کرده اند و شده اند یک کسی دیگر ! و این حرص لایک گرفتن و لایک زدن ، قضاوت شدن و قضاوت کردن همینطوری ما را غرق می کند . نمیتونیم ارام بنشینیم !انگار از چرخه پیشرفت دور می افتیم اگر در موردی فضاوت نکنیم ! حالا تازه به قضاوت اکتفا نمی کنیم بلکه میخواهیم دیگران را هم با خودمان همراه کنیم و یار کشی راه می اندازیم ! من یازده سال است وبلاگ می نویسم … الان مدتی است می ترسم بنویسم برای همین قضاوت شدنهای عجولانه ! دلت گرفته یک دلنوشته می نویسی … می شود سبب کلی بد فهمی ها و قضاوت ها … حالا اینهایی که در این شبکه های اجتماعی هستند  اکثرا درس خوانده و با سوادها ی ما هستند . دلت میگیره از این همه بد اخلاقی … از عجولانه قضاوت شدن .شده یک جنگل تاریک … پایت را بگذاری روی برگی خشک . صدایی برخیزد… از همه طرف تیر است که در تاریکی بسمتت می اید . دوست و دشمن هم خیلی معلوم نیست.! از جنبه دیگر هم این دور قضاوت فست فودی ! ما را مجبور می کند که خودمان نباشیم .می خواهیم از ما تعریف کنند .نقاب ها را در دست می گیریم و هر آن یکی را بر چهره می زنیم .و دروغ می شود  بازی هر روزه مان !!! دون کیشوت وار می رویم به جنگ دشمنان فرضی ! روایت میکنند که روزی سپاه ناپلئون از منطقه ای میگذشت ، ناگهان چند تیر به سمتشان شلیک شد، بعد از بررسی معلوم شد که دهکده ای کوچک در ان حوالی قرار دارد با اندک مردم ساکن در انجا. ناپلئون لبخندی زد و دستور داد که برای حفظ ارامش ساکنین انجا ، سپاه راهش را کج کند و از مسیر دیگری عبور کند ……… بعد از ان مردم آنجا همچنان سالگرد پیروزیشان را بر ناپلئون جشن می گیرند . .. و ما با زندگی در این دنیای مجازی شده ایم ساکنان ان دهکده !

بحث اشتغال از مواردی است که در همه کشورها از دغدغه های اصلی دولت و ملت است و همه هم این وظیفه را بعهده دولت می دانند که اشتغال ایجاد کند .این انتظار در اقتصاد نفت مدار ما بیشتر وجود دارد . دولت کاری ایجاد کند و ما هم برویم استخدام شویم و حقوقی بگیریم .بیایید از زاویه ای دیگر به این موضوع نگاه کنیم :
بچه ها فکر می کنند هر کاری را می توانند انجام دهند چرا؟ چون با غیرممکن اشنایی ندارند ! فکر می کنند هر چیزی را می شود بهش چیره شد . اگر همه ما این روحیه را حفظ کنیم که می توانیم کاری کنیم میتوانیم تغییری ایجاد کنیم آنگاه می توانیم خودمان با یک ایده و با دستان خالی موفق شویم. متفکر بودن,عملگرا بودن و نوآور بودن از انسانها یک کار آفرین می سازد. کار افرینان دیدگاه ها را نسبت به اینکه چه چیزی ممکن است را عوض می کنند.آنها بصیرتی دارند که چگونه میتوان زندگی بهتری داشت . دیدن افقهای روشن در شرایطی که سخت است .در شرایطی که موانع از دید ما جلوگیری می کنند. دید کار افرینی بما این توان را می دهد که از تلاطم ها فرصت خلق کنیم و برای دستیابی به موفقیت روشهای جدید انجام دادن کارها را کشف کنیم. این نوآوریهای پیش برنده زندگی ادمها را تغییر میدهد و اشتغال ایجاد می کند . رشد ایجاد می کند و دنیا را بهبود می بخشد . کار آفرین ها همه جا هستند . کسب و کارهای کوچک و بزرگی را می گردانند که به اقتصاد جامعه کمک می کنند . ابزارهای جدیدی را طراحی می کنند تا ما با هم در ارتباط بیشتر باشیم .روشهایی جدید برای حل قدیمی ترین مشکلات پیدا می کنند .به اطراف خود نگاه کنید ! می توانید یک کارآفرین ببینید .چه خصوصیتی دارند؟ شما هم می توانید کارآفرین باشید.فرصت را غنیمت بشمرید تا شغلی را که دوست دارید خلق کنید.کمک کنید تا اقتصاد درمان شود.تغییری ایجاد کنید. با تلاش کارتان را توسعه دهید و کودکی خود را بیاد آورید .زمانی که همه چیز ممکن بود … و باور کنیم که هنوز هم ممکن است .

.
.
.
.

کوچه باغهای روستای تاریخی ابیانه که به دور از هیاهوی گردشگران در مرکز روستا؛ ساعاتی را در ارامش؛ شعر زیبای طبیعت را خواندیم و قافیه های زیبایش را به تماشا نشستیم !

بنشین بر لب جوی و گذر عمر ببین !
.

.

.
باغ شاهزاده ماهان-کرمان

بعد نوشت:
یکی از دلایل ننوشتن اینستکه مطلبی را می نویسم  . افرادی آنچه در فکر خودشان می گذرد را به جای فکر من می گذارند و برداشتهای خراب خود را می کنند و زحمت ما میدارند . مثلا کربلا را با مکه جا بجا می کنند و ….