به بهانه سالروز تولد دخترم :
منتظرت بودیم….آمدی!
کارخوبی کردی!….
هستی…. باشی….و خوب باشی همانطور که تا کنون بوده ای ! …
عزیزم لبخند بر لبانت و مهربانی در قلبت و سلامتی در جانت پایدار باد.
بودن به هر بهایی زیستن برای هیچ است و زیستن برای خوبی ها ،برای مهربانی ها، برای عشق،برای دوست داشتن و….. همه زندگی است.همه مفهوم بودن است… باشیم تا بمانیم.
در شرکتی برای مهندسی نظارت برای بخشی از یک پروژه استخدام شده بودم .کارم را طبق روال و بصورت مناسب انجام میدادم ولی روند کار و حجم آن برایم راضی کننده نبود ! احساس میکردم می توانم کار بیشتری را انجام بدهم .به مدیر پروژه مراجعه کردم و درخواست دادم که کار نصب بخشی از ماشین الات را من انجام بدهم… پذیرفت البته گفتم که هیچ انتظاری برای افزایش حقوق هم ندارم … و آنکار را هم بخوبی انجام دادم و باعث یک صرفه جویی چشمگیر در زمان و هزینه شد. … برای رشد و ترقی در سازمان گاهی فرا تر از وظایف عمل کردن می تواند شما را یک سرو گردن از دیگران بالاتر قرار دهد و یک مزیت رقابتی را برای شما در مقایسه با دیگران ایجاد کند . این موضوع می تواند با اعلام و توافق و یا بی هیاهو و جنجال و در ارامش باشد . اگر در ابتدا پنهان هم باشد بالاخره روزی دیده خواهید شد ! برای اینکار باید بپذیریم که ما همیشه نباید خود را طلبکار بدانیم .اگر توافقی کرده ایم و در جایی کار می کنیم تا زمانی که در آنجا هستیم نباید به انفعال کار نکردن و غر زدن بیفتیم. کار نکردن یا بد کار کردن یا کار کردن با غر و ناراحتی کاشته های ما را هم در آن سازمان بر باد میدهد . تا میتوانیم باید سعی کنیم به روش فعال نه انفعالی خود را و توانایی هایمان را اثبات کنیم و اگر موفق نشدیم بهتر است به فکر جابجایی باشیم .روشهای انفعالی خروجی کار ما را خراب می کند و این به منزله اینستکه ما بد کار می کنیم ! دلیل هر چه می خواهد باشد نتیجه اینستکه ما بد کار می کنیم و این یعنی دست خود را خالی کرده ایم . هیچگاه به انفعال نیفتیم…
ع.مسیبی
یا مقلب القلوب والابصار
یا مدبر اللیل والنهار
یا محول الحول والاحوال
حول حالنا الا احسن الحال
شروعی دیگر گونه برای سال نو ؛ بودن در کنار خانه ای که خانه اوست و رفتن به جایی که پیامبران گام نهاده اند .
خیلی دوست داشتیم این سفر حانوادگی و کامل باشد که با توجه به درس و مشق بچه ها وکار خودم و همسرم بهترین زمان شاید همین ایام تعطیلات سال نو بود.
می روم سفر
مقصدم کجاست؟ / مسجدی ز نور / خانه خدا!
گنبدی قشنگ / در شهر نبی / سبز و باشکوه
در کنار آن / یک بقیع خشک! / سرد و قهوه ای!
هفت دل طواف / باب جبرئیل ، ماذن بلال ، منبر نبی …
هفت هروله
آب زمزم و روشنایی است
***
ان شاءالله نایب الزیاره همگی در آن حرمین و مساجد و مسجد الحرام و … خواهیم بود.بدی اگر از ما به شما رسیده ببخشید و حلال کنید.
سراپا اگر زرد و پژمرده ایم
ولی دل به پاییز نسپرده ایم
سردی زمستان را اگر در وجودمان جای کرده است با طراوت بهار از تن بیرون می کنیم و پیشاپیش برایتان سربلندی,سلامت,شادی در سال جدید آرزومندم.نوروزتان پیروز و خحسته باد .
خدا نگهدار.
امروز در محوطه کارخانه قدم میزدم که به این گلهای نوشکفته برخورد کردم .حس کردم زمستان تمام شده است !
بهار میرسد و همه چیز بهاری می شود . بهاری شدن زنده شدن دوباره و پوستی تازه انداختن است. نوسازی و بازسازی عشق است . چیزهای تکراری زیبا را به گونه ای نو انجام دادن است . آنطوری که صبح ها از میان چند مسیر برای رفتن به سر کار یکی را برمی گزینیم تا یک راه را همیشه تکرار نکنیم . بها رتنها باز شدن غنچه های گلها نیست که شکفتن اندیشه و احساس نو در انسان است .دیگر گونه بودن و دیگر گونه دیدن که از زیباییهای هستی تنها به میزان ظرفیت و دیدمان می توانیم برداشت کنیم . بها رترمیم زخمهای تن درخت است که انسانها بر آن ایجاد کرده اند و تداوم رشد و بالندگی است . زخم درد ایجاد می کند چه بخواهیم و چه نخواهیم و درک ایجاد می کند اگر بخواهیم که اگر در آه و ناله های درد بمانیم به درک نمی رسیم . گر مرد رهی میان خون باید رفت از پا فتاده سرنگون باید رفت . بهار می آید تا بیادمان بیاورد که انسان می تواند هر روز در نوشدگی باشد . هر روز می توان از دنیا چیز تازه ای کشف کرد . هرروز صبح که تولدی تازه می یابیم می توانیم در چهره همسرمان مادرمان پدرمان فرزندمان همسایه مان محبتی نو بیابیم و موج عشقی نو را صادر کنیم و سلامی بدهیم به معنای شروعی دیگر . البشر اول البر . بو کنیم اطلسی تازه بیمارستان را . بپیچیم اگر به پیچ رسیدیم که پیچ پایان راه نیست ظاهر شدن در افقی نو است . بهار می آید و انجماد جاری می شود ! تمام میشود . آب میشود تا جاری شود که انجماد فکرنیز سرد است و ساکن . و باید گشوده شود و جاری شود .در درد ماندن آه است و ناله،شکوه است و شکایت و سکون است و فرسودگی روح و پژمردگی گلهای وجودی انسان .درخت در درد ناشی از ضربه تبر نمی ماند . ترمیم می کند و قد می کشد و تنها نقشی کوچک می ماند که یادش بماند تبر به نیت نابودی او می آید . بهار به ما می آموزد که هر لحظه در حال نو شدنیم و هر لحظه زمانی دیگر برای شروع است . شروع با نقشی نو . نقشهای گذشته ماندگار و کارآ نیستند . هر نقش برای زمان خودش مفید است . گریستن درمانی است برای دردی در زمان خاص. سختی و غرور و قیافه گرفتن در مقابل مشکلات برای همان زمان مشکلات است نباید بشود عادت ما و شکل همیشگی ما. دارو را به درد تبدیل نکنیم . لبخند و محبت و شادی آش نذری است بهر که می رسیم بدهیم . گاهی آنقدر سخت می شویم در مقابل سختی های دنیا که غم و اندوه و غصه را در هر ظرفی به اطرافیانمان تعارف می کنیم . در بهار نو شویم ! خاطره ها همیشه به ما آویزانند و با آنها حال می کنیم ولی در بهاران باید نو شویم . باید درک کنیم که آینده را بیشتر از گذشته ببینیم . آرزوهامان را بیاریم و بکاریم که در بهار هر چه بکاری قد می کشد . زودتر بکاریم آنها را و آبشان دهیم تا رشد کنند قبل از اینکه به گذشته بپیوندند!
بهار فقط فصل باز شدن گلها نیست که فصل باز شدن دلها هم هست . بگشاییم دروازه دلمان را بروی نوازشهای دلنواز ترنم عزیزانمان که با ما هستند . دور و بر ما هستند ما را دوست دارند و ما گاهی فراموش می کنیم که صدایشان را بشنویم فراموش می کنیم که جای آنها در دل ماست .
